Starość to coś, czego nikt z nas nie uniknie. Z czasem nasi rodzice słabną, coraz trudniej radzą sobie z codziennymi obowiązkami i coraz bardziej potrzebują wsparcia oraz opieki. Często właśnie wtedy przed dorosłymi dziećmi staje ważny wybór: jak traktować rodziców, gdy stają się słabi i bezbronni.
Pewien mężczyzna podjął decyzję, która – jak mu się wydawało – miała ułatwić życie całej jego rodzinie: zawiózł swojego starszego ojca do domu opieki. Wydawało mu się, że tak będzie lepiej dla wszystkich. Jednak po powrocie do domu spotkało go nieoczekiwane pytanie ze strony jego pięcioletniego syna:
— Tato, zapamiętałeś, dokąd zawieźliśmy dziadka? Chcę go odwiedzić. I jeszcze… chcę wiedzieć, dokąd cię zawiozę, kiedy ty będziesz stary.
Te słowa stały się dla mężczyzny prawdziwym objawieniem. Nagle zrozumiał, że jego czyny to nie tylko decyzje dorosłego człowieka, ale lekcje, które chłonie jego dziecko. W tamtej chwili uświadomił sobie, jak ważne jest okazywanie miłości i szacunku rodzicom nie tylko słowami, ale i czynami.
Nasze dzieci uczą się od nas, jak traktować innych ludzi. Zwłaszcza tych najbliższych. Kiedy widzą troskę o babcię lub dziadka, zapamiętują, że starość to nie powód do odsuwania się, ale czas, w którym miłość i uwaga są szczególnie cenne.
Nie odkładajcie dobroci na później. Doceniajcie rodziców, póki są z wami. Wspierajcie ich, rozmawiajcie z nimi, pomagajcie – bo pewnego dnia sami znajdziemy się na ich miejscu. I wtedy bardzo ważne będzie, by obok był ktoś, kto pamięta, jak ważna jest obecność bliskich.
