Nigdy nie spodziewałam się zobaczyć Jacob’a, mojego byłego narzeczonego, i już na pewno nie jako żebraka w Central Parku. To spotkanie ujawniło wkrótce szokujące zdrady, które sprawiły, że zaczęłam wątpić we wszystko, co wiedziałam o swojej przeszłości i bliskich mi osobach.
„Chodź, Nino, weź jeszcze kawałek pizzy przed wyjściem” – powiedział mój przyjaciel Eric, pokazując swoją znajomą uśmiechniętą twarz. „Ani mowy” – odpowiedziałam. „Muszę zdążyć na lot i jeszcze przejść się po Central Parku”. Eric przewrócił oczami, ale machnął ręką. „Dobrze, ale nie mów, że cię nie ostrzegałem. Będziesz żałować, że nie zjadłaś kolejnego kawałka tej autentycznej nowojorskiej pizzy, gdy wrócisz do nudnego St. Louis”.
Energia Nowego Jorku zawsze sprawiała, że czułam się żywa, ale również przypominała mi o Jacobie, a tego dnia miałam dziwne przeczucie związane z nim. Minęło osiem lat od momentu, gdy zniknął, i chociaż myślałam, że sobie z tym poradziłam, Nowy Jork znów obudził wszystkie stare wspomnienia.
Gdy spacerowałam po Central Parku, ujrzałam go – znajomą, zaniedbaną sylwetkę na ławce. Moje serce zamarło. Czy to naprawdę był Jacob? „Jacob?” – ostrożnie podeszłam bliżej. „Nina?” – jego głos był słaby, ale to zdecydowanie był on. „Co się z tobą stało?” – zapytałam, wpatrując się w niego.
„To długa historia. Możemy porozmawiać?” – powiedział. Zawahałam się, ale ciekawość zwyciężyła. „Dobrze, zamówmy coś do jedzenia”. Poszliśmy do pobliskiej kawiarni, gdzie zamówiłam jedzenie dla nas obojga. Kiedy wróciliśmy do parku, nie mogłam dłużej czekać. „Zacznij od początku” – powiedziałam.
Głęboko odetchnął. „Dwie godziny przed naszą ślubem do mojego pokoju weszli mężczyźni. Powiedzieli, że twój ojciec ich wysłał”. „Mój ojciec?” – zapytałam zszokowana. „Tak. Zbili mnie tak, że straciłem przytomność. Kiedy wróciłem do siebie, nie pamiętałem, kim jestem. Błądziłem, próbując przeżyć. I teraz jestem tutaj”.
Patrzyłam na niego, a w moim sercu toczyła się walka między niedowierzaniem a współczuciem. „Serio mówisz, że to mój ojciec to ci zrobił?” Jacob kiwnął głową, prosząc mnie wzrokiem. „Mówię to. Twój ojciec nie chciał, żebym się z tobą ożenił”. „Dlaczego nigdy nie wróciłeś?” – zapytałam, a mój głos zadrżał. „Dlaczego nie próbowałeś mnie znaleźć?”
„Nie zostawili mi nic” – powiedział Jacob cicho. „Przez kilka miesięcy nawet nie znałem swojego imienia. Gdy część moich wspomnień wróciła, nie miałem sposobu, żeby się z tobą skontaktować. Byłem zagubiony, Nino”. Walczyłam, by przetrawić jego słowa. „Nie wiem, co myśleć, Jacob” – wyszeptałam, przytłoczona.
„Nie oczekuję, że mi wybaczysz” – odpowiedział cicho. „Chciałem tylko, żebyś znała prawdę”. Siedzieliśmy w milczeniu, a ciężar jego wyznania wisiał między nami. W końcu wstałam, nie mogąc dłużej zostać. „Dbaj o siebie, Jacob” – powiedziałam łagodnie, zanim odeszłam, z ciężkim sercem, pełnym niezałatwionych uczuć.
Wieczorem, wracając do mieszkania Erica, próbowałam odgonić to spotkanie, ale historia Jacoba wciąż mnie dręczyła. „Jesteś w porządku?” – zapytał Eric, zauważając moje zamyślenie. „Spotkałam Jacob’a” – przyznałam, wciąż nie mogąc w to uwierzyć. „Jacob? Twój były?” – oczy Erica rozszerzyły się. „Tak. Nie jest… w dobrym stanie” – powiedziałam. „Powiedział mi, że mój ojciec kazał go porwać w dniu naszego ślubu”.
„To brzmi szalenie” – odpowiedział Eric, kręcąc głową. „Wierzysz mu?” „Nie wiem” – westchnęłam. „Nie wiem, co myśleć”.
Następnego ranka znowu znalazłam się w Central Parku, nie mogąc odejść bez odpowiedzi. Usadziłam się na tej samej ławce, na której rozmawialiśmy z Jacobem, i ponownie odtwarzałam w myślach naszą rozmowę. Potrzebowałam odpowiedzi. Wyjęłam telefon i zadzwoniłam do ojca.
„Nina? Co się stało?” – odpowiedział, a jego głos brzmiał napięcie. „Spotkałam Jacob’a” – powiedziałam, słysząc, jak wstrzymał oddech. „Ten człowiek miał czelność się pojawić?” – rzekł mój ojciec zimno. „Powiedział mi, że kazałeś go porwać” – wydusiłam z siebie. Nastąpiła długa przerwa. „Nie kazałem go porywać, Nino” – powiedział w końcu, ale jego głos brzmiał defensywnie. „Dałem mu pieniądze, żeby cię zostawił. Przyjął je”.
Poczułam, jak mój świat się przewraca. „Co powiedziałeś?” „Nie był dla ciebie dobry” – nalegał mój ojciec. „Zrobiłem to, żeby cię chronić”. „Zniszczyłeś wszystko!” – krzyknęłam, gdy łzy napłynęły mi do oczu. „Odebrałeś mi szansę na szczęście!” „Nina, zrobiłem to, co uważałem za najlepsze” – powiedział, ale już rozłączyłam się, moje ręce drżały z wściekłości.
Gdy próbowałam przetrawić zdradę zarówno od ojca, jak i od Jacoba, sięgnęłam do torby po telefon, by zadzwonić do Erica – i zamarłam. Moje portfel zniknęło. Uświadomienie tego uderzyło mnie jak cios. Jacob musiał je wziąć, gdy zostawiłam torbę na ławce. Moje zaufanie zostało całkowicie zniszczone. Czy wszystko, co Jacob mi powiedział, to była kolejna kłamstwo? Jak mogłam być taka naiwna?
Siedziałam na ławce, a moje uczucia wirując – ból, złość i głębokie poczucie zdrady, zarówno od mężczyzny, którego kiedyś kochałam, jak i od mojego własnego ojca. Przechodzień zatrzymał się i zapytał: „Czy wszystko w porządku?” Zmusiłam się do uśmiechu, choć wydawało się pusty. „Będzie dobrze” – odpowiedziałam, wstając, gotowa zostawić przeszłość za sobą. Gdy odchodziłam, wiedziałam, że nie mogę zmienić tego, co się wydarzyło, ale mogę zdecydować, jak iść dalej. Nadszedł czas, aby na nowo zbudować siebie i pozostawić zdrady przeszłości tam, gdzie ich miejsce – w cieniu.
