Bez względu na to, ile lat minie, imię tej genialnej wokalistki będzie nadal tak samo znane, a jej twórczość tak samo ceniona, jak dzisiaj.
Wielka francuska gwiazda Edith Piaf urodziła się w grudniu 1915 roku. Zgodnie z kilkoma wersjami, przyszła na świat na chodniku w jednym z przedmieść Paryża. Nikt nie spodziewał się, że niemowlę przeżyje, ale los zdecydował inaczej.
Jej ojciec był daleko, a matka nie mogła zaopiekować się córką. Ostatnią nadzieją było oddanie dziecka babci.
Jednak babcia nie była szczególnie chętna, by wziąć na siebie odpowiedzialność za wnuczkę. Nie czuła się pewnie i nie miała czasu na opiekę nad dzieckiem. Zamiast mleka, często nalewała do butelki rozcieńczone wino, aby dziewczynka nie niepokoiła jej płaczem. Gdy sytuacja stała się krytyczna, ojciec zabrał Edith i zabrał ją do Normandii, do swojej matki.
Później okazało się, że trzyletnia Edith była całkowicie ślepa. Okazało się, że w pierwszych miesiącach życia rozwinęło się u niej zapalenie rogówki, ale babcia ze strony matki tego nie zauważyła. Kiedy inne metody nie przyniosły rezultatów, babcia i jej córka zabrały Edith do Lisieux, do świętej Teresy, licząc na cud. W wieku sześciu lat Edith odzyskała wzrok. Pierwszą rzeczą, którą zobaczyła, były klawisze pianina.
Po tym jej ojciec zabrał Edith do Paryża, gdzie zaczęli pracować na ulicach miasta: on pokazywał akrobatyczne sztuczki, a dziewięcioletnia Edith śpiewała. Zarabiała śpiewając na ulicy, aż los postanowił dać jej szansę na inne życie.
