Po tygodniu spędzonym na plaży z dziećmi, Catherine wróciła do domu i dokonała szokującego odkrycia: jej nowy sąsiad, Jeffrey, postawił wysoki płot na jej działce, dosłownie tuż przy jej oknach. To było dla niej niespodzianką, ponieważ nie wyraziła zgody na jego budowę.
Liam i Chris, jej synowie, nie od razu zrozumieli, co się stało, ale od razu zauważyli zmiany.
„Mamo, nie widzimy już drzew”, powiedział Liam, wskazując na płot.
Catherine poczuła, jak bije jej serce. Podczas jej nieobecności Jeffrey najwyraźniej nie czekał na jej zgodę i zbudował płot, wkraczając na jej przestrzeń. Wiedziała, że nie może tego tak zostawić.
Kilka tygodni wcześniej, kiedy Jeffrey dopiero wprowadził się do sąsiedniego domu, przyszedł do Catherine z propozycją.
„Cześć, sąsiadka!” – przywitał się z nią, stojąc w drzwiach z teczką w ręku. „Planuję postawić płot wzdłuż naszej granicy, a poprzedni właściciele już się na to zgodzili. Więc wszystko jest w porządku.”
Catherine, nieco zaskoczona, odpowiedziała:
„Ale teraz ja jestem właścicielką tego domu. Nie chcę płotu, który zasłoni mi światło i widok.”
Jeffrey zaczerwienił się i zaczął się tłumaczyć:
„Planuję to od kilku miesięcy. Potrzebuję więcej prywatności”.
Catherine stanowczo odpowiedziała:
„Ja też potrzebuję przestrzeni dla siebie, a ten płot nie stanie na mojej działce.”
Ten rozmowa była pierwsza z wielu, ale od tego momentu sytuacja tylko się pogarszała. Jeffrey nadal nalegał, żeby zgodziła się na jego projekt, a Catherine za każdym razem odmawiała. Nie mogła pozwolić, by ktoś, nawet sąsiad, wchodził w jej komfortową strefę.
Kiedy wróciła do domu, zobaczyła, że płot został już postawiony bez jej zgody. Natychmiast zrozumiała, że to nie tylko zwykłe wtrącanie się, ale i próba narzucenia jej woli. Jednak Catherine nie była sobą, gdyby nie znalazła sposobu, by rozwiązać ten problem.
Tego samego wieczoru, po tym jak chłopcy zasnęli, Catherine udała się do najbliższego sklepu zoologicznego. Miała już plan, jak działać.
„Macie przynętę dla zwierząt?” – zapytała sprzedawcę.
Sprzedawca uniósł brwi, ale odpowiedział:
„Mamy. Najsilniejsza, którą sprzedajemy, jest używana do tresury psów”.
„To właśnie potrzebuję!” – powiedziała Catherine z uśmiechem, wyobrażając sobie, jak wykorzysta ten środek.
Każdej nocy, gdy całe osiedle spało, Catherine rozpylała przynętę na płocie Jeffreya. Zapach przyciągał nie tylko psy, ale i norki, a nawet łosie, które zostawiały swoje ślady. Im więcej zwierząt przychodziło, tym gorszy stawał się zapach.
Następnego dnia Catherine usłyszała, jak Jeffrey wściekle szoruje płot. Ale zapach nie znikał. Próbował go umyć, ale za każdym razem zapach wracał. Po kilku dniach sytuacja stała się nie do zniesienia, a sąsiedzi zaczęli narzekać.
Pewnego dnia, gdy Jeffrey próbował pozbyć się zapachu, ktoś zapukał do jego drzwi. To była sąsiadka, pani Thompson.
„Jeffrey, co to za straszny zapach w twoim ogrodzie?” – zapytała, marszcząc nos.
Jeffrey pobledł. „Ja… ja nad tym pracuję”.
Tymczasem Liam i Chris zaczęli narzekać na zapach.
„Mamo, na dworze śmierdzi!” – powiedział Chris, trzymając się za nos.
„Nie martwcie się, dzieciaki, to zaraz minie” – uspokajała ich Catherine.
Ale wiedziała, że zapach działa na jej korzyść. I w końcu, po kilku dniach, usłyszała dźwięki pracowników, którzy zaczęli demontować płot. To był jej pierwszy prawdziwy triumf.
Catherine, stojąc w ogrodzie i ciesząc się ze zwycięstwa, zauważyła, jak do niej podchodzi Jeffrey. Był wyraźnie zakłopotany.
„Catherine, chcę przeprosić. Nie powinienem stawiać płotu bez twojej zgody” – powiedział, spuszczając wzrok.
Catherine uśmiechnęła się i odpowiedziała:
„Przeprosiny przyjęte, Jeffrey. Zacznijmy od nowa.”
Po tym płot został usunięty, a Jeffrey zrozumiał ważną lekcję – szacunek do granic innych ma znaczenie. Nauczył się, że przed podjęciem decyzji należy wziąć pod uwagę zdanie innych.
Na koniec Catherine obroniła swój dom i swoje dzieci, udowadniając, że czasami trzeba wykazać się kreatywnością i determinacją, aby rozwiązać problem.
